Πρόταση της ΠΕΣΕΚ προς τις συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων και συνταξιούχων

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΕΣΕΚ ΠΡΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Σας αποστέλλουμε την πρότασή μας για την από κοινού διοργάνωση κινητοποιήσεων για τα θέματα που αφορούν στην επαναφορά των Δώρων και στη στελέχωση με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό του ΕΦΚΑ:

Α. Οι συντάξεις μας, όπως και οι μισθοί των εργαζομένων έχουν υποστεί τεράστια συρρίκνωση την τελευταία δεκαπετία. Παράλληλα, η ραγδαία αύξηση των τιμών εξανεμίζει το μηνιάτικο μας πριν ολοκληρωθεί ένα εικοσαήμερο.

Η πολιτική της κυβέρνησης με την παροχή κοινωνικής βοήθειας (τα διάφορα«pass)» αποτελεί κατάφωρη κοροϊδία και προσβολή της αξιοπρέπειας μας, που επιχειρεί απλά να μας μετατρέψει σε αναξιοπαθούντες επαίτες. Κι αυτό σε μια πλούσια χώρα η  οποία έχει αποκαταστήσει την παραγωγή πλούτου (ΑΕΠ) στα προ κρίσης επίπεδα. (μόνο που ο παραγόμενος πλούτος αντί να κατανέμεται δίκαια ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες).

Τότε, στις 3 Μαρτίου 2010, η κυβέρνηση Παπανδρέου με μια πολιτική που φόρτωνε τα βάρη της δικιάς τους κρίσης στις δικές μας πλάτες  ανακοινώνει πακέτο μέτρων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στο οποίο περιλαμβάνεται και η περικοπή κατά 30% των δώρων Πάσχα, Χριστουγέννων και αδείας στο Δημόσιο.

Λίγο αργότερα το χτύπημα ολοκληρώνεται. Στις 7 Νοεμβρίου 2012, με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 – 2016, που ψήφισε η υπό τον Αντώνη Σαμαρά κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ κατάργησε ολοσχερώς τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδείας για τους δημόσιους υπάλληλους και όλους τους συνταξιούχους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.

Έκτοτε η κατάσταση παγιώνεται.  Η κατάργηση όμως των δώρων εορτών και αδείας δεν είναι ένα απλό μισθολογικό ζήτημα. Έχει γενικότερες δυσμενείς επιπτώσεις στην ίδια την κοινωνική ζωή των εργαζομένων και συνταξιούχων.

Σήμερα λοιπόν που η κυβέρνηση καυχάται ότι η οικονομία μας έχει ανακάμψει γιατί δεν επαναφέρουν τον 13ο και 14ο μισθό;

Οι συνταξιούχοι όπως και οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη να προσφέρουν ένα δώρο στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους, μια ανάσα κοινωνικής ζωής στους ίδιους.

Τι θα γίνει λοιπόν;

Διακόσια χρόνια από «τότε» θα «αναφωνήσωμεν» και ημείς ξανά, ως και οι συνάδελφοι μας εργάτες του Τυπογραφείου της Διοίκησης (Εφημερίδα της Κυβέρνησης θα λέγαμε σήμερα) την 1η Απριλίου 1822, «επειδή και κατ’ αυτάς έφτασαν αι του Πάσχα εορτάσιμοι ημέραι και θέλομεν ν’ αγοράσωμεν άλλος παπούτσια, άλλος τζουράπια και άλλος άλλο τι, δια τούτο παρακαλούμεν το Μινιστέριον να μας δώση ολίγα γρόσια δια ν’ απεράσωμεν ταύτας τας εορτασίμους ημέρας, αναπληρούντες τας χρείας μας».

Εμείς, φυσικά, δεν «παρακαλούμεν», απαιτούμε! Αρκετά πια! Έχουμε χρηματοδοτήσει τον κρατικό κορβανά με πάνω από 25 δισ. ευρώ τα δώδεκα αυτά χρόνια. Θα συνεχιστεί αυτό το βιολί;

Απαιτούμε:

• Άμεση επαναφορά των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων, καθώς και του επιδόματος αδείας σε εργαζόμενους και συνταξιούχους.

• Άμεση αύξηση μισθών και συντάξεων για όλους τους μισθωτούς και συνταξιούχους με παράλληλη αύξηση της φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου, που έχει αυξήσει υπέρμετρα τα κέρδη του τα τελευταία χρόνια.

• Επαναφορά του επιτοκίου στις καταθέσεις μας στις τράπεζες που εκμεταλλεύονται ασύστολα τα χρήματά μας.

• Επαναφορά της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ) για να αντιμετωπίσουμε τον πληθωρισμό.

Β. Εδώ και χρόνια, η Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών (ΠΕΣΕΚ) αγωνίζεται μαζί με τις άλλες συνταξιουχικές οργανώσεις αλλά και με τα συνδικάτα των εργαζομένων στον ΕΦΚΑ για τη στελέχωσή του με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό προκειμένου να επιταχυνθεί η διαδικασία της έκδοσης των (κύριων και επικουρικών) συντάξεων, του εφάπαξ καθώς και της εξέτασης των χιλιάδων ενστάσεων.

Ωστόσο, πλέον της μιας δεκαετίας, οι κυβερνήσεις δεν έχουν προχωρήσει σε καμία πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στα ασφαλιστικά ταμεία και στον ΕΦΚΑ. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι 1.300 εργαζόμενοι έφυγαν από το Φορέα με τη δημιουργία του. Δεν έχουν αντικαστήσει κανέναν, ούτε καν στη βάση του μνημονιακού μέτρου 1-1 (μία αποχώρηση - μία πρόσληψη).

Η μοναδική λύση που προκρίνουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις είναι οι προσλήψεις συμβασιούχων κάθε είδους και μορφής. Έτσι, κατά καιρούς, γίνονται «προσλήψεις» συμβασιούχων έργου, ορισμένου χρόνου, κοινωφελούς εργασίας και άλλων αντίστοιχων προγραμμάτων μέσω ΕΣΠΑ ή ΔΥΠΑ (τ. ΟΑΕΔ), με ένα σημαντικό έργο της Κοινωνικής Ασφάλισης να μεταβιβάζεται στους ιδιώτες την ίδια στιγμή.

Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των προσλήψεων είναι η λήξη των συμβάσεων, οι απολύσεις δηλαδή, των υπαλλήλων με ελαστικές σχέσεις εργασίας που μόλις έχουν μάθει το αντικείμενο της εργασίας τους και αποκτήσει ικανότητα υψηλού βαθμού διεκπεραιώσης των εκκρεμοτήτων. Προσφάτως, απολύθηκαν 100 έμπειροι συμβασιούχοι έργου κι ένας σημαντικός αριθμός υπαλλήλων με διετείς συμβάσεις μέσω ΔΥΠΑ.

Συνέπεια της υποστελέχωσης είναι και η καθυστέρηση στην εξέταση των χιλιάδων ενστάσεων που έχουν υποβληθεί από τα τραγικά λάθη εξαιτίας της αυτοποιημένης («fast track») διαδικασίας. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εναπομεινάντων εργαζομένων στον ΕΦΚΑ, η όλη διαδικασία έχει κόλλησει στο Δεκέμβρη του 2022.

Ένα ακόμα παράδειγμα είναι και ο Τομέας Επικουρικής Ασφάλισης Χημικών (ΤΕΑΧ). Οι ασφαλισμένοι του αναμένουν πάνω από 3,5 χρόνια για να πάρουν την επικουρική σύνταξη. Ο λόγος είναι ότι έχει απομείνει ένας μόνο υπάλληλος για να εξυπηρετήσει χιλιάδες συνταξιούχων.

Το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων οφείλει να συνεχίσει και να κλιμακώσει τον αγώνα του για άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ΧΘΕΣ και για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στον ΕΦΚΑ.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

Για να τα διεκδικήσουμε όλα αυτά, πρέπει να αποφασίσουμε μορφές κοινού αγώνα που θα έχουν διάρκεια, κλιμάκωση, αποτελεσματικότητα.

Θα θέλαμε να συζητήσουμε μαζί σας για να βρούμε τον τρόπο οργάνωσης του αγώνα μας. Ως πρώτη διεκδίκηση μας θέτουμε την επαναφορά των δώρων εορτών και της άδειας. Προτείνουμε επαναλαμβανόμενες ανά βδομάδα μεσημεριανές συγκεντρώσεις  μπροστά στο υπουργείο Εργασίας  αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας, όπου αυτό μπορεί να καταστεί δυνατό, με περιοδικές κλιμακώσεις ανά μήνα με απογευματινά συλλαλητήρια.

Στο πλαίσιο αυτό, η πρότασή μας είναι η πρώτη κινητοποίησή μας να καθοριστεί μέσα στην τελευταία εβδομάδα του Μάρτη, στις 12 το μεσημέρι, έξω από το υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29).