⌠ΠΕΣΕΚ⌡ Η βία κατά των γυναικών είναι κοινωνικό και πολιτικό έγκλημα, όχι ιδιωτικό ζήτημα. Και η σιωπή συνενοχή!

Η Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών (ΠΕΣΕΚ), με αφορμή την 25 Νοέμβρη 2025, την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, υψώνει τη φωνή της ενάντια στην έμφυλη βία, ένα φαινόμενο που παραμένει παγκόσμια μάστιγα με τραγικές διαστάσεις. 

Ως Συνταξιούχοι Εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουμε τον κρίσιμο ρόλο της παιδείας τον κρίσιμο ρόλο της παιδείας στη διαμόρφωση σκεπτόμενων, ελεύθερων, πολύπλευρων, δημιουργικών και μορφωμένων πολιτών καθώς και στην καλλιέργεια του σεβασμού και της ισότητας, αξίες που αποτελούν το θεμέλιο για την εξάλειψη τέτοιων φαινομένων. Και σίγουρα, το ταξικό σχολείο που οικοδομείται από την κυβέρνηση της ΝΔ, με την εμπορευματοποίηση του δημόσιου αγαθού της παιδείας και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των λειτουργών της εκπαίδευσης και των μαθητών τους, κάθε άλλο παρά βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Όσον αφορά στα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο, για τη βία που υφίστανται οι γυναίκες είναι αποκαλυπτικά και συγκλονιστικά. Η ρητορική της ακροδεξιάς βάζει στο στόχαστρο τις γυναίκες και όχι μόνον. Στην Αμερική του Τραμπ, στην Ιταλία της Μελόνι, στην Αργεντινή του Μιλέι και αλλού εφαρμόζονται μισογυνικές (και ομοφοβικές) πολιτικές, που αμφισβητούν ευθέως τα κατοχυρωμένα δικαιώματά τους.

Στοιχεία για τη βία κατά των γυναικών παγκοσμίως (ΟΗΕ, 2024-2025):

-περίπου 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως έχει υποστεί σωματική ή/και σεξουαλική βία τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της
--περίπου 83.000 γυναίκες και κορίτσια δολοφονήθηκαν εσκεμμένα κατά τη διάρκεια του 2024

-από αυτές, 60% (περίπου 50.000) σκοτώθηκαν από νυν ή πρώην συντρόφους ή μέλη της οικογένειάς τους, δηλαδή κατά μέσο όρο μία γυναίκα κάθε 10 λεπτά δολοφονείται στο ίδιο της το σπίτι
-το ποσοστό αυτό έχει μεταβληθεί ελάχιστα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, υπογραμμίζοντας την αδράνεια της διεθνούς κοινότητας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα.

Όσον αφορά στην ελληνική πραγματικότητα, όπως αποδεικνύεται κι από τα γεγονότα (φτώχεια, εργασιακή επισφάλεια, έλλειψη δημόσιων δομών στήριξης, διάλυση του κοινωνικού κράτους κ.λπ.), η βία κατά των γυναικών όχι μόνο καλά κρατεί αλλά και επιτείνεται στην καθημερινότητά τους.

Τα θύματα της έμφυλης βίας, τη στιγμή που δισεκατομμύρια διοχετεύονται σε εξοπλιστικά και πολεμικά προγράμματα, βλέπουν τις δημόσιες υπηρεσίες να καταρρέουν και τις δομές φιλοξενίας θυμάτων να υπολειτουργούν. Διαπιστώνουν τη φροντίδα να μένει απλήρωτη και αόρατη, όταν δεν λαμβάνουν απαντήσεις τύπου «το περιπολικό δεν είναι ταξί» κ.λπ.

Η έμφυλη βία στη χώρα μας (2024-2025):
-οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία έχουν αυξηθεί σημαντικά. και είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο δεκάμηνο του 2024 καταγράφηκαν χιλιάδες θύματα
-με περίπου 450 καταγγελίες γυναικών το μήνα να καταφθάνουν στις αρχές, έχουν γίνει 12.150 συλλήψεις κακοποιητών από την αρχή του 2025 μέχρι σήμερα
-οι γυναικοκτονίες εξακολουθούν να σοκάρουν την ελληνική κοινωνία, αναδεικνύοντας την ανάγκη για νομική αναγνώριση του όρου.

Υπενθυμίζουμε ότι το Μάρτη του 2024 η Επιτροπή Πολιτιστικών Δράσεων της Ένωσή μας διοργάνωσε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση, με θέμα: «Γυναικοκτονία: Η πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας», αναδεικνύοντας την ανάγκη για νομική αναγνώριση του όρου (εδώ το βίντεο από τη εκδήλωση)

Ως ΠΕΣΕΚ, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις γυναίκες που βιώνουν οποιαδήποτε μορφή βίας και συμμετέχουμε ενεργά στον αγώνα για την εξάλειψή της. Στηρίζουμε ανεπιφύλακτα τις κινητοποιήσεις και τις συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται στις 25 Νοεμβρίου 2025 σε όλη την Ελλάδα (σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις), καθώς και το πανελλαδικό κάλεσμα των γυναικείων οργανώσεων και φορέων.

Διεκδικούμε άμεσα:
-την ουσιαστική εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και την ενίσχυση του νομικού πλαισίου για την προστασία των γυναικών
-την άμεση νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας ως αυτόφωρο έγκλημα, ώστε να σταλεί σαφές μήνυμα μηδενικής ανοχής
-την ενίσχυση των δομών στήριξης (ξενώνες φιλοξενίας, συμβουλευτικά κέντρα) και τη διασφάλιση της χρηματοδότησής τους
-την πρόληψη του φαινομένου μέσω της παιδείας, με την ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και της ισότητας των φύλων στα σχολικά προγράμματα, καθώς και
-την καταπολέμηση της ψηφιακής βίας, η οποία αποτελεί μια σύγχρονη και επεκτεινόμενη μορφή έμφυλης βίας.

«...τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω∙ κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά. Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος. Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ’ όλα αυτά Μαρία», (Κατερίνα Γώγου, «Ιδιώνυμο», 1980).

Κι εμείς οι εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι και εν ενεργεία, για αυτό παλεύουμε, για ένα κόσμο ισότητας και ασφάλειας, για να αλλάξουμε αυτή τη ζωή, για την κατάργηση αυτής της ημέρας στο μέλλον μια και καλή, για πάντα.

Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ιδιωτικό ζήτημα, είναι κοινωνικό και πολιτικό έγκλημα. Η σιωπή είναι συνενοχή.

Αθήνα, 24-11-25

Από το Δ.Σ. της ΠΕΣΕΚ