Παράρτημα Μεσσηνίας | Γληνός, Δελμούζος, Πλουμπίδης, Ιμβριώτη και Αλεξίου φωτίζουν τον αγώνα των εκπαιδευτικών κατά «αξιολόγησης» και σκοταδιστή Μητσοτάκη

Παράρτημα Μεσσηνίας της ΠΕΣΕΚ | Εργατική Πρωτομαγιά 2025

«Όποιος εκπαιδευτικός αρνείται επί της αρχής την “αξιολόγηση”, δεν έχει θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα». Τάδε έφη ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, αφού προηγουμένως αναγνώρισε πως η «αξιολόγηση» δεν έχει προχωρήσει -ομολογία ήττας- και γι αυτό «δεν έχουμε και τα ανάλογα αποτελέσματα».

Ομολογεί ο πρωθυπουργός πως υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών, που παρά τις απειλές, τις δυνητικές αργίες, επιμένει να δίνει τον πιο σκληρό του αγώνα. Πάνω από τριάντα χρόνια, με εντολές του ΟΟΣΑ, οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων προσπάθησαν να «πείσουν» τους εκπαιδευτικούς για τη λεγόμενη «αξιολόγηση», λέξη κλειδί που ελκύει-γοητεύει εκείνους που δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Η προπαγάνδα τους απευθύνεται στους έξω από το σχολείο, ακριβώς για να φέρει τους ανενημέρωτους πολίτες σε αντιπαράθεση και αντιπαλότητα με το εκπαιδευτικό σώμα.

Η παιδεία, η σχολική γνωστική διαδικασία και μόρφωση, δεν είναι προϊόν για να το αξιολογούμε και να του δίνουμε πιστοποιήσεις ΙSO. Η παιδεία δεν μπαίνει σε ποσοτικές μετρήσεις και ζυγαριές.

Την περίοδο της πρόσφατης  ανθρωπιστικής κρίσης, χιλιάδες νεαροί/ές  έλληνες/νίδες επιστήμονες, πτυχιούχοι των ελληνικών Πανεπιστημίων έφυγαν μετανάστες σε χώρες της ΕΕ  τους/τις οποίους/ες δέχτηκαν μετά πολλών επαίνων και προσέλαβαν σε θέσεις εργασίας με αμοιβές ανώτερες από εκείνες της χώρας μας. Πού έμαθαν «γράμματα» όλοι/ες αυτοί/ές; Ηταν απόφοιτοι/ες και πτυχιούχοι των ελληνικών δημόσιων σχολείων και δημόσιων Πανεπιστημίων. (Τα παιδιά της ολιγαρχίας δεν αποφοιτούν από δημόσια σχολεία/πανεπιστήμια και δεν μεταναστεύουν. Έχουν τη ζωή τους εκεί που βρίσκονται τα οικονομικά τους συμφέροντα…)

Σε τι υπολείπονται οι σημερινοί εκπαιδευτικοί-με μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες -που σώνει ντε και καλά πρέπει να «αξιολογηθούν», από τους προηγούμενους εκπαιδευτικούς που δεν «αξιολογήθηκαν»; Οι μαθητές/τριες τους, όμως, διέπρεψαν και  διαπρέπουν σε ξένες χώρες, αφού η Πατρίδα δεν τους χωρούσε…

Η κυβέρνηση, διά στόματος του πρωθυπουργού, αποσαφηνίζει «επί της αρχής» πως όποιος/α δεν συμμορφωθεί με την «αξιολόγηση» δεν έχει θέση στο σχολείο! Οι ανυπάκουοι/ες, οι ανυπόταχτοι/ες θα εκδιωχθούν! Όσοι/ες έχουν άλλη γνώμη εξοβελίζονται.

Η δήλωση δεν είναι απλώς ιδεολογικά σκληρή, είναι πολιτικά επικίνδυνη! Μια τέτοια αυταρχικότατου τύπου συμπεριφορά στέλνει μήνυμα στους εκπαιδευτικούς και κατ’ επέκταση στους μαθητές/τριες και στους γονείς ότι η διαφωνία, η άλλη γνώμη τιμωρείται, και η υποταγή στην εκάστοτε εξουσία γίνεται προϋπόθεση συμμετοχής στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Σε μια πραγματική  δημοκρατία η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης είναι θεμέλιος λίθος, γεννηθείς την εποχή του Διαφωτισμού.

Αν το υπουργείο Παιδείας, μέσω της «αξιολόγησης» θέλει/ενδιαφέρεται να βελτιώσει πραγματικά την εκπαίδευση δεν έχει παρά να:

-αλλάξει τα αναλυτικά προγράμματα έτσι που να προάγει τη γνώση και όχι τις ασύνδετες πληροφορίες

-να θεσπίσει οργανωμένα και κεντρικά επιμορφωτικά σεμινάρια των εκπαιδευτικών

-πάρει πολύ σοβαρά υπόψη τη γνώμη των εκπαιδευτικών που ποτέ δεν έχουν ρωτηθεί για τη μορφή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης

-χτίσει νέα σχολεία και να μειώσει την αναλογία εκπαιδευτικού-μαθητών, άρα να κάνει μαζικές προσλήψεις, καταργώντας τον απαράδεκτο θεσμό του αναπληρωτη

-αυξήσει το μισθό των εκπαιδευτικών που είναι πλέον από τους πιο κακοπληρωμένους σε όλη την Ευρώπη.

Όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, λάτρης των ιδιωτικοποιήσεων και της «σωστής πλευράς» της Ιστορίας, διώκτης των «στρεβλών ιδεών» της αριστεράς (κατάργησαν την κοινωνιολογία γιατί... παράγει αριστερούς) στοχεύει στην υποταγή των εκπαιδευτικών γιατί έτσι θα «μεταδοθεί» ο ιός της υπακοής και στους μαθητές/τριες αυριανούς/ες εργαζόμενους/ες.  Εμείς θα το επιτρέψουμε;

Η Παιδεία είναι δικαίωμα των παιδιών και όλου του λαού. Η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών ακριβώς από αυτή την τάξη προέρχεται, τη λαϊκή, την εργατική. Δεν σκοπεύει να ενδώσει στις φρονηματικές διώξεις, να υποχωρήσει από αυτά που πιστεύει, όταν μάλιστα στην πλάτη της κουβαλάει χρόνια αναπλήρωσης του εαυτού της. Όταν το σύστημα θέλει να μετατρέψει τους ενεργούς εκπαιδευτικούς σε «χρήσιμους άχρηστους».

Η γενιά των εκπαιδευτικών που βγήκε για εργασία την εποχή που τα μνημόνια συνέτριβαν τον  λαό και οι συνέπειες τους συνεχίζουν να μας βασανίζουν, γνωρίζει πως η δημόσια Παιδεία στην Ελλάδα έχει μεγάλη και λαμπρή Ιστορία. Γέννησε μεγάλα ονόματα οραματιστών Δασκάλων-Αγωνιστών/στριών που φωτίζουν τους δρόμους της αντίστασης σε κάθε σκοτεινή προσπάθεια υπονόμευσης του δικαιώματος στη μόρφωση και στην μόνιμη εργασία.

Ο Γληνός, ο Δελμούζος, ο Πλουμπίδης, η Ρόζα Ιμβριώτη με την Έλλη Αλεξίου είναι πρότυπα που φωτίζουν τη δράση και τον αγώνα των εκπαιδευτικών.

Η «αξιολόγηση» ως μέτρο κατευνασμού της αμφισβήτησης, της άλλης σκέψης δεν θα περάσει γιατί οι εκπαιδευτικοί έχουν στο πλάι τους το μαθητικό και γονεϊκό κίνημα, έχουν συμπαραστάτη τους την πλειονότητα του λαϊκού κινήματος!

Από το Συντονιστικό

του Παραρτήματος Μεσσηνίας της ΠΕΣΕΚ