ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΕ.
Η Π.Ε.Σ.ΕΚ σε έχει ΑΝΑΓΚΗ και την έχεις ΑΝΑΓΚΗ. Από την πενιχρή σύνταξή σου ενίσχυσε την Ένωση. Γράψου στο σωματείο και ενημέρωσε και άλλους για την λειτουργία του. Κατέβασε την Αίτηση εγγραφής και ενημέρωσε μας με όποιον τρόπο σε εξυπηρετεί.
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ

menu

.

Print Friendly and PDF

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ



ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ- ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Μέσα στη δίνη της οικονομικής εξαθλίωσης για μεγάλο μέρος των εργαζομένων και συνταξιούχων της πατρίδας μας αποκτούν ιδιαίτερο βάρος δράσεις και πρωτοβουλίες  στήριξης των πιο ευάλωτων ομάδων.
Ας ανταλλάξουμε απόψεις για όσα θα θέλαμε να συμβούν και με την δική μας συνεισφορά
(Δημοσιεύστε την άποψή σας, πληκτρολογώντας στο πλαίσιο "σχόλιο" και μετά πατήστε "δημοσίευση")

5 σχόλια:

  1. Εμένα με εκφράζει το παρακάτω απόσπασμα του Δημήτρη Μητρόπουλου στο blog antapokrisis.
    "Η είσοδος στην κρίση και η πολιτική επιλογή της διάλυσης του κοινωνικού κράτους έφεραν στο προσκήνιο την ανάγκη για αλληλεγγύη, κάτω από το γνωστό πια σύνθημα «κανείς μόνος του στην κρίση». Πρακτικές που πριν θύμιζαν ΜΚΟ, εκκλησία και άλλες οργανώσεις που ασχολούνταν με διάφορες «μειονότητες» (άστεγοι, ορφανοί κοκ), σήμερα έχουν γενικευτεί. Σήμερα οι «μειονότητες» είναι εκατοντάδες αν όχι εκατομμύρια άνθρωποι και είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αυτός που έχασε την δουλειά του ή το σπίτι του. Αυτός που έχει πρόβλημα υγείας και δεν έχει να πληρώσει το ιδιωτικό ιατρείο όταν το ΕΣΥ καταρρέει. Ο μαθητής που πρέπει να ανταποκριθεί σε ένα ανταγωνιστικό σχολείο, χωρίς εξωσχολική βοήθεια. Αυτός που πεινάει, που δεν έχει τα μέσα ακόμα και για την διατροφή. Σήμερα η αλληλεγγύη είναι σύνθημα, πρακτική και στάση για περισσότερες οργανώσεις, συλλογικότητες, κόμματα. Από αντιεξουσιαστικές και προοδευτικές δημοτικές κινήσεις, μέχρι εφοπλιστές και φασίστες (μόνο για Έλληνες βέβαια). Τελικά η αλληλεγγύη είναι πολιτική πράξη ή είναι ουδέτερη διαδικασία; Ποια η διαφορά στην αλληλεγγύη του εφοπλιστή και της αριστερής δημοτικής κίνησης;
    Ο διχασμός αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας θα γίνεται το επόμενο διάστημα όλο και πιο ηχηρός. Πολλοί θα έχουν ανάγκη από στήριξη. Πολλοί, όχι αθώοι, θα τρέξουν να καλύψουν αυτό το κενό. Για να νομιμοποιηθούν στα μάτια του λαού, για να διατηρήσουν την εξουσία τους, για να κερδοφορήσουν.
    Υπάρχουν πολλές απόψεις για το κίνημα αλληλεγγύης. Μία άποψη λέει αλληλεγγύη να είναι και ας είναι και από τον Αλαφούζο που κατά τ’ άλλα φοροδιαφεύγει και κλέβει δις από το κράτος, απολύει και στέλνει κόσμο στην πείνα, συμμετέχει στο μεγάλο πάρτι που έχουν στήσει διεθνείς και ελληνικοί όμιλοι πάνω στο κουφάρι της χρεοκοπημένης Ελλάδας. Μειοψηφική άποψη στην αριστερά, αλλά υπαρκτή στην κοινωνία. Μία άλλη ότι οι δομές αλληλεγγύης είναι αντιδομές στην οικονομία και στην οργάνωση της κοινωνίας που προβάλλουν μια διαφορετική, αλληλέγγυα οικονομία και κοινωνία απέναντι στον καπιταλισμό. Άποψη με ρίζες σε άλλες χώρες πχ στην Λατινική Αμερική, άσχετα αν είναι τελικά αυτό που λένε. «Της μόδας» στην Ευρώπη που έχει λειτουργήσει μια χαρά σαν συμπληρωματική έως και θεσμική δραστηριότητα από τα πάνω.
    Στην σημερινή Ελλάδα, της Τρόικα και της επιτήρησης, της ύφεσης και της φτώχειας, του 30% ανεργίας και των μαζικών λουκέτων καμία μορφή αλληλεγγύης από μόνη της δεν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στην πείνα και την φτώχεια ή κίνημα ανατροπής της πολιτικής της ύφεσης.
    Η αλληλεγγύη και παραφράζοντας τον στίχο του ΕΑΜ, «το κίνημα να μας σώσει από την πείνα», είναι αναγκαίος όρος για την ανάπτυξη κινήματος διεξόδου και ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής, αλλά όχι ικανός. Το κεντρικό στοιχείο παραμένει η πολιτική, η διαμόρφωση των αντίπαλων στρατοπέδων, η ανατροπή του υπάρχοντος σε επίπεδο εξουσίας, για να θυμηθούμε τον υπόλοιπό στίχο από τον ύμνο του ΕΑΜ που μιλούσε για λαοκρατία και για κατάληψη της εξουσίας. Και εκεί το κίνημα μιας αγωνιστικής αλληλεγγύης για να μην αυτοαναιρείται θα πρέπει καταρχήν να κάνει ανεπιθύμητη την φιλανθρωπία του Νιάρχου και του Μητροπολίτη Αλέξιου, του κράτους και του Υπουργείου Παιδείας."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Η οργανωμένη βιομηχανία φιλανθρωπίας, στην οποία συνωθούνται θύτες και θύματα, μου είναι απεχθής. Είναι μια κολοσσιαία απάτη. Ανοίγεις το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, την εφημερίδα κι είσαι μπροστά σε μια παρέλαση δημίων που περιθάλπουν τα θύματά τους λίγο πριν τα καρατομήσουν. Ή και έπειτα απ’ αυτό. Άλλος μαζεύει ρούχα, άλλος λεφτά, άλλος φάρμακα, άλλος τρόφιμα, αφού πρώτα έγδυσε, ξάφρισε, αρρώστησε και άφησε νηστικό τον αποδέκτη της αλληλεγγύης του. «Όλοι μαζί μπορούμε», «κανείς μόνος του στην κρίση». Γιατί δεν επεδείκνυαν προληπτικά την αλληλεγγύη τους, πριν η κρίση ξεβράσει τα θύματά της στο περιθώριο; Τι είπαν και τι έκαναν όταν περικόπτονταν οι μισθοί, όταν οι συντάξεις έπεφταν στα όρια της πείνας, όταν θερίζονταν τα προνοιακά επιδόματα, και μάλιστα με το ανάθεμα της επαίσχυντης εύνοιας σε «κηφήνες», όταν το ΕΣΥ και τα Ταμεία λεηλατούνταν, όταν η τρόικα πετσόκοβε το ανάπηρο κοινωνικό κράτος κι όταν η μνημονιακή ύφεση πλημμύριζε με λουκέτα και ανέργους τα οικονομικά ερείπια; Σε ποιο μέτρο κοινωνικής καταστροφής λένε «όχι» ακόμη και σήμερα οι πρωταθλητές της φιλανθρωπίας; Το αντίθετο ακριβώς συνέβη και συμβαίνει. Οι φανατικότεροι φιλάνθρωποι είναι οι κάτοχοι του μνημονιακού πρωταθλήματος. Αυτό θα μπορούσε λαϊκά να εκφραστεί και ως εξής: «Να σε κάψω, Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι». Ή «πρώτα μας χέζουν και μετά μας σκουπίζουν».


    Σας ακούγεται χυδαίο; Όμως, δεν είναι πιο χυδαίο να απαιτούν την αναδιανομή της δυστυχίας των θυμάτων επειδή τους είναι αδιανόητη η αναδιανομή του πλούτου των θυτών; Δεν είναι πιο χυδαίο να απαιτούν να οικοδομηθεί στα ερείπια του κοινωνικού κράτους που οι ίδιοι κατεδάφισαν ένα εθελοντικό υποκατάστατό του; Δεν είναι πιο χυδαίο οι χρυσοδάκτυλοι της διαπλοκής και του πλιάτσικου στον κοινωνικό πλούτο να διαγκωνίζονται σε «μαραθώνιους της αλληλεγγύης»; "
    ΚΙΜΠΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η γνώμη μου είναι ότι τα «δίκτυα αλληλεγγύης» δεν μπορούν καν να συγκριθούν σε μέγεθος και αποτελεσματικότητα με όλα όσα είχε κερδίσει η εργατική τάξη. Ακόμα χειρότερα, γίνονται η κερκόπορτα μέσω της οποίας η Αριστερά καλείται να εγκαταλείψει κάθε πραγματική μάχη στο κίνημα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στις περικοπές και σε όλες τις επιθέσεις των καπιταλιστών.

    Όταν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι εξευτελίζονται στις «τηλεφωνικές γραμμές» του ΕΟΠΠΥ για να γράψουν κάποια στοιχειώδη φάρμακα ή μια εξίσου στοιχειώδη εξέταση, κανένα κοινωνικό ιατρείο ή δίκτυό τους δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Όταν το υπουργείο Υγείας βάζει μπρος να πετσοκόψει μονάδες εντατικής θεραπείες, κλίνες, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό καταδικάζοντας χιλιάδες φτωχούς, το «παράδειγμα» δεν λέει και πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλληλεγγύη


    «η αλληλεγγύη το όπλο των λαών
    πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών»
    … οι διαδηλωτές φωνάζουν.

    Μα από όπλο των λαών
    των μικρών και ταπεινών
    έγινε όπλο των μεγάλων
    όπλο των αφεντικών
    για να μεγαλώσουν κι άλλο ˙
    οι αστοί την έχουν κλέψει
    μέσα απ’ τη ΄΄δημοκρατία΄΄
    και την έχουνε διαστρέψει
    με ωραία παραμύθια
    τούτη τη μεγάλη αλήθεια.
    στο όνομά της όλους μας κλέβουν
    μας σκοτώνουν μας ληστεύουν
    για το γενικό καλό
    για την έρημη τη χώρα
    και τη δόλια την πατρίδα
    μας την πέφτουν σαν ακρίδα.
    Να σωθεί η οικονομία,
    μας χτυπάνε με μανία
    να πληρώσουμε τα χρέη
    για να μείνουμε Ευρωπαίοι
    να μη βγούμε απ’ το ΕΥΡΩ
    είναι το χρυσό τ’ αυγό
    μα τις κότες που το κάνουν
    προσπαθούν να τις ξεκάνουν…
    τέτοια
    κι άλλα τέτοια πιο ωραία
    που είναι για μας μοιραία
    μέρα νύχτα τσαμπουνάνε,
    στο μυαλό μας κοπανάνε.
    αρχηγοί και βουλευτάδες
    δεσποτάδες και παπάδες
    κι όλοι οι πλούσιοι κερατάδες
    (βοηθάτε με φτωχοί να μη σας μοιάσω)
    και μας βάζουνε στο λούκι
    και μας ρίχνουνε στη λούμπα
    να γλεντούν με μπούγκα-μπούγκα
    να πληρώνουμε εμείς
    το δικό τους φαγοπότι
    τις δικές τους αμαρτίες
    τις δικές τους τις κλεψιές
    κι όλες τις ατασθαλίες
    με παπάδες και κουμπάρους
    με Εφρέμ και εργολάβους
    πλούσιους ανθρωποφάγους
    με μαφιόζους και λαμόγια
    όλα τα μεγάλα σόγια
    που ‘ν’ του τόπου ευεργέτες
    της πατρίδας υπηρέτες
    μ’ όλους τους ληστές και κλέφτες
    τι είμαστε εμείς οι φταίχτες ˙
    και μας κυνηγάνε όλοι
    και μας κυνηγάνε πάλι
    να μας κόψουν το κεφάλι
    καρφωμένο σε παλούκια
    για να βλέπουνε οι άλλοι
    και να σκύβουν το δικό τους
    (τούτο είναι για καλό τους)
    για καλό του έρμου τόπου
    και εν γένει του ανθρώπου
    και της άμοιρης πατρίδας
    τούτοι οι κλέφτες της ελπίδας.
    Koιμισμένους να μας έχουν
    μην οι σκλάβοι τους ξυπνήσουν
    και το Σπάρτακο αναστήσουν
    γίνουνε σπαρτακιστές
    και τους σφάξουν τους ληστές
    μήπως κάνουν να γυρίσει ο τροχός ιστορίας
    κι έρθει η ώρα να αγαπήσει
    και ο άμοιρος παρίας
    που ως είναι πεινασμένος
    θυμωμένος αγριεμένος
    άγρια θα τους αγαπήσει

    Τέτοια η αλληλεγγύη τέτοιος
    κι ο αλτρουισμός
    το ιδεολογικό το όπλο
    που προβάλλει και κραδαίνει
    των αστών κάθε (θ)εσμός
    ο σαν άγιος ντυμένος
    θάφτης καπιταλισμός…

    και πολλούς τους παρασέρνει
    και αδιάβαστους τους παίρνει
    και εχθρούς του εαυτού τους
    να τους κάνει καταφέρνει

    μήπως είμαστε αφελείς;;;

    XrIstoS


    ΑπάντησηΔιαγραφή